• img1
  • img2
  • img3
  • img5
  • img4

Μήνυμα από κ. Δήμητρα Χαραλάμπους

 

Πολυαγαπημένοι μου μαθητές και μαθήτριες, γεια σας! Ελπίζω να είστε όλοι και όλες καλά και να απολαμβάνετε την ασφάλεια και τη θαλπωρή του σπιτιού σας.

Αποχαιρετιστήκαμε το μεσημέρι της Τρίτης 10 Μαρτίου και κανείς μας δε φανταζόταν ότι τα σχολεία θα έκλειναν και θα μέναμε μακριά για τόσες μέρες κι όσες άλλες θα έρθουν. Ο ιός αυτός - που τόσο πολύ πια θέλει να γίνει διάσημος και να κυριαρχήσει - με έκανε να σκαρφιστώ μια ιστορία που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας (ξέρετε άλλωστε πόσο αγαπώ τα παραμύθια και πόσο μου αρέσει να τα αφηγούμαι στα παιδιά). Ακούστε λοιπόν…

 

«Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα μακρινό βασίλειο, την Ιολογαία, ζούσε ένας υπήκοος πολύ ζηλιάρης και εγωιστής. Κορωναία τον λέγανε και είχε γεννηθεί τον τελευταίο μήνα του 2019. Βλέποντας ο νεαρός Κορωναίας όλους τους υπόλοιπους υπηκόους – ιούς να κυριαρχούν και να βασιλεύουν, έβαλε στοίχημα με τον εαυτό του πως εκείνος θα γινόταν ακόμα καλύτερος και πολύ πιο ισχυρός από αυτούς. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, λοιπόν, έκλεψε από μια νυχτερίδα την κάπα, τη μάσκα και τη στολή της και πέταξε μέχρι τον πλανήτη γη έτοιμος να σκορπίσει παντού τον φόβο και την ανασφάλεια.

Στην αρχή τα κατάφερε σπουδαία. Τρύπωσε ύπουλα ανάμεσα στις παρέες και έσπειρε το δηλητηριώδες φορτίο του σε κάθε μέλος ξεχωριστά. Κι άρχισαν ξαφνικά οι φίλοι να κάνουν κουχ κουχ, να νιώθουν το λαιμό τους να ξηραίνεται, τη μύτη τους να τρέχει και τον πυρετό να αναστατώνει τον ύπνο τους. Σαν επέστρεφαν στις δουλειές και στο σχολείο τους το κακό μεγάλωνε και η δηλητηριασμένη αλυσίδα του Κορωναία εξαπλωνόταν ανησυχητικά σε όλο και περισσότερους ανθρώπους, σε όλο και πιο πολλές χώρες, στον πλανήτη ολόκληρο!

Οι σοφοί της γης συγκάλεσαν έκτακτο συμβούλιο και παρακάλεσαν τους αρχίατρους και τους πιο λαμπρούς επιστήμονες να βρουν τι άραγε θα ήταν αυτό που θα σταματούσε το κακό. Έπειτα από σοβαρή σκέψη οι ειδικοί κατέληξαν πως μία ήταν η λύση: να τον απομονώσουν. Να του κλείσουν την πόρτα στα μούτρα. Να τον περιφρονήσουν. Να τον κάνουν να νιώσει μικρός κι ασήμαντος. Κι έτσι έδωσαν σε όλους εντολή να κλειστούν στα σπίτια τους και να αφήσουν τον Κορωναία απέξω.  

Έτσι κι έγινε λοιπόν. Μικροί και μεγάλοι ταμπουρώθηκαν στη ζεστασιά του σπιτιού τους και πολεμούσαν τον εχθρό με τα πιο αποτελεσματικά μέσα. Έβλεπαν ταινίες, άκουγαν μουσική, διάβαζαν βιβλία, έπαιζαν επιτραπέζια, λιάζονταν στο μπαλκόνι, μιλούσαν στο τηλέφωνο, έκαναν μάθημα στον υπολογιστή, έλυναν μαθηματικά στις οθόνες και έστελναν ηλεκτρονικά φιλιά σε φίλους και συμμαθητές.

Ο Κορωναίος στην αρχή γέλαγε. Τι αστειότητες ήταν αυτές; Έτσι θαρρούσαν οι άνθρωποι πως θα τον νικήσουν; Μα καθώς ο καιρός περνούσε η δύναμη του εξασθενούσε. Ένιωθε πως όλο και λιγότεροι άνθρωποι λύγιζαν στο πέρασμα του. Η άλλοτε παντοδύναμη κάπα του δεν του επέτρεπε πια να πετάξει τόσο ψηλά και τα θύματά του ολοένα λιγόστευαν. Μέχρι που το πήρε απόφαση. Αν δεν ήθελε να τον εγκλωβίσουν για πάντα οι άνθρωποι σε μια φυλακή θα έπρεπε να επιστρέψει στην Ιολογαία και να τους αφήσει επιτέλους στην ησυχία τους.

Αυτό έκανε λοιπόν. Κι έτσι μια ηλιόλουστη μέρα οι άνθρωποι ξεμύτισαν δειλά από τα σπίτια τους κι ενώθηκαν σε ένα τρελό πανηγύρι χαράς! Αγκαλιάζονταν άφοβα, φιλιούνταν σταυρωτά, έτρωγαν παγωτά, έπαιζαν πλάι πλάι, γαργαλούσαν ο ένας τον άλλο, πήγαιναν  βόλτες όπου ήθελαν και απολάμβαναν την πιο σπουδαία νίκη τους! Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς … καλύτερα!»

 

Αγαπημένα μου μαθητούδια, μένουμε όλοι στο σπίτι και κλείνουμε απέξω τον εχθρό. Και σαν τον ξεφορτωθούμε επιτέλους δίνουμε ραντεβού για νόστιμα διαβάσματα με λαχταριστό καρπουζάκι, ολοκόκκινα κερασάκια και … δροσιστικό παγωτό!!!

 

Να προσέχετε πολύ. Σας πεθυμώ και σας σκέφτομαι…

 

Με όλη μου την αγάπη,

η δασκάλα σας κ. Δήμητρα Χαραλάμπους